Dusza człowieka. Czym jest. Gdzie jest. Cel istnienia duszy.

Człowiek - Ciało i Duch

Gdy rozpoczynałem temat Ciała, Ducha i Duszy myślałem że skończę w 3-4 godziny.
Nie jest to jednak tak łatwe jak się wydawało.
Im dalej się w ten temat zagłębić tym jest trudniejszy.

Prolog)
Na podstawie Biblii domyślać można że:
Są trzy różne Duchy tworzące Człowieka: Duch życia, Duch człowieka i nieśmiertelna Dusza. 
Może jednak być tak że jest 1 Duch składający się z 3 części - nieco tak jak Trójca Święta.
Może też być tak że jest nieśmiertelna Dusza i Duch człowieka w, którego mocy jest podtrzymywanie i przywracanie życia.
Gdybym musiał wyrokować napisał bym że pierwsze jest prawdziwe.
Trzecie też wydaje się być możliwe.
Drugie odrzucam - raczej - raczej  bo u Boga wszystko jest możliwe.
Nie jestem sędzią i nie muszę wyrokować zdecydowanie i ostatecznie.
Zdaje mi się że moja myśl tym tematem - dotknęła Istoty Boga.

Bóg)
Wszystko zostało stworzone przez Boga.
Tylko On nie został Stworzony.
Istnieje Sam przez Siebie i nie ma Nic poza Nim bo Bóg jest Wszystkim.
Wszystko to wszystko, poza wszystkim nie ma niczego co oznacza że poza Bogiem nie ma też nicości.
Jeżeli ktoś nie jest w stanie tego zrozumieć  znaczy że:
Jego myśl dotyka istoty Boga.
Bóg Jest Wszechmocny i Niepojmowalny. 
Gdy myślimy o Bogu i dochodzimy do tego czego pojąć nie można. Nasza myśl dotyka Istoty BOGA.

Pytanie)
Jeżeli wszystko zostało przez Niego stworzone.
Czy stworzył też ciało, ducha i duszę człowieka?

Ciało)
Ciało tworzy materia wytworzona przez Boga.
Ciało jest takie jakie jest bo taki był zamysł Boga.
Istota taka jak my by zaistnieć musi mieć ciało.
By być człowiekiem trzeba posiadać ciało przynależne człowiekowi.
Ciało żyjąc i zmieniając się - napędzane przez Boskiego Ducha Życia - stwarza Człowieka - czyli połączenie ciała i ducha.
{Apokalipsa 11 (11) Lecz kiedy upłynęło trzy i pół dnia, wstąpił w nich od Boga pochodzący duch życia i stanęli na własnych nogach.}
Gdy ciało umrze może być ożywione  jeżeli taka będzie Wola Boga - zostanie ożywione a duch człowieka wniknie w ożywione ciało - tak przebiega zmartwychwstanie.
Jeżeli ciało było uszkodzone to w Mocy Boga jest je naprawić lub sprawić by żyło pomimo uszkodzeń.
Podsumowując:
W momencie poczęcia Duch Życia, wnikając w żyjącą materię czyni ją człowiekiem.
Ciało człowieka rozwija się zgodnie z Boskim Planem - wytwarzając ducha.
Bóg nie stwarza ciała stwarza się ono samo korzystając z materii stworzonej przez Boga.
Bóg nie musi nadzorować powstających gwiazd, gdyż powstają sam przez siebie dzięki swoim właściwością i prawom fizyki, którym podlegają.
Tak i nasze ciała nie powstają dzięki bezpośredniej ingerencji Boga.


Duch)
Duch to efekt naszego jestestwa (świadomego, życia, istnienia).
Nie zaistniał by gdyby nas nie było - istnieje jednak tak jak wszystko z Woli Boga.
Żyjemy myślimy, czujemy, pragniemy, cierpimy.
Duch to nasza samo świadomość, pamięć, pragnienia i lęki.
Duch jest wytworem cielesnego umysłu jednak SAM w SOBIE nie jest materialny. 
Naszego ducha kształtujemy sami - mamy wolną wolę robimy więc ze sobą to co chcemy.
Duch nie jest stały zmienia się w każdym ułamku sekundy tak jak zmienia się ciało.
Gdy nasze ciało podtrzymujące istnienie naszego ducha zginie - ginie też i duch.
Bo duchowi  niezbędne do istnienia jest ciało człowieka, bez mózgu nie ma myśl i pamięci, nie ma zatem ducha.
Domyślam więc że nasz duch jest śmiertelny.
Nie ginie jednak dusza, bo dusza to nie to samo co duch.
Duch jeżeli taka będzie wola Boga może istnieć po śmierci ciała - może też być i tak że Bóg odtworzy naszego ducha po jego całkowitym unicestwieniu - jeżeli Będzie chciał odtworzy ducha i ciało - takimi jakimi były w dowolnym momencie naszego istnienia.
Mateusz 3 (9) Zapewniam was bowiem, że Bóg z tych oto kamieni może sobie powołać do życia synów Abrahama.
Pewne jest że Bóg wskrzesi (odtworzy) wszystkich ludzi na Sądzie Ostatecznym.
{Apokalipsa 20 (12) I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, którzy stali przed tronem.}
By duch i ciało mogły być odtworzone i sprawiedliwie osądzone musi istnieć  wiedza jakie były w każdym ułamku sekundy swojego istnienia - szczególnie wiedza o duch bo ten jest wielokrotnie ważniejszy od ciała.


Dusza)
Wiedza ta To Dusza Człowieka.
Dusza nie jest tożsama z Duchem.
Może też być i tak że to nasz duch zawiera wszystkie informacje wtedy dusza to duch a duch to dusza. Bardziej jednak skłaniam się do tego że są rozdzielone, nasz duch jest w efektem istnienia naszego ciała i zawiera tylko to co jest w nim w tu i teraz.
Dusza jest nieśmiertelna - tylko Bóg może ją unicestwić - Bóg może wszystko.
Jeżeli dusza nie jest duchem to czym jest?
Łukasz 12 (7) Co więcej, nawet wszystkie włosy na waszych głowach są policzone.
Nasze myśli, pamięć i uczucia są wielokrotnie ważniejsze niż wszystkie nasze włosy.
Jeżeli liczone są włosy to i nasz duch jest "liczony".
A to co jest liczone musi też być i zapamiętywane bo jaki byłby sens liczenie bez zapamiętywania wyniku.
Liczony jest przy każdej zmianie - tłumacząc na "nasze". >>>
Wszystko co myślimy, czujemy, robimy jest zapamiętywane. 
Gdzie?


Sąd) 
Apokalipsa 20 (12) Otwarto księgi. Potem otwarto inną księgę, księgę życia. I zostali osądzeni umarli według ich uczynków, które są zapisane w księgach.
By Sad był sprawiedliwy wszystko musi być wzięte pod uwagę. 
Musi zatem być znane wszystko to co nas dotyczy.
Wszystko to co odbieramy naszymi zmysłami i to co myślimy.
Musi istnieć zapis naszego całego życia od poczęcia aż do śmierci - Tym zapisem jest Dusza.
Oprócz tego musi też być uwzględniony nasz wpływ na innych a ten najlepiej znaleźć w ich duszach.
Ponieważ nasze uczynki na ziemi mogą mieć wpływ na innych nawet po naszej śmierci, jest możliwe że o naszym Zbawieniu zdecyduje to co wydarzyło się tysiąclecia po nas.  
Nie wierzę w przebywanie świadomych dusz w czyśćcu - wierzę jednak że warto się modlić i starać by zwiększyć szanse zmarłych na Zbawienie.
Dusza to zapis wszystkiego - Dusza nie może być świadoma bo była by chaosem nie do opanowania przez świadomość, gdyż nie da się połączyć świadomości noworodka i dorosłego człowieka - bez wywoływania chaosu.

Nie będzie się sądzić, martwych nie świadomych ciał.
Apokalipsa 20 (12) I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, którzy stali przed tronem. 
Sądzeni będą żywi i świadomi - świadomi nie tylko swojego istnienia i siebie.
Ale też swoich dobrych i złych uczynków.
Ciało i duch (czyli człowiek) zostanie odtworzony i osądzony na podstawie tego co zapisane jest w "Księgach".
Bardziej może jest prawdą że osądzone będzie dusza.
A jedynie wyrok zostanie wykonany na człowieku - czyli połączeniu ciała i ducha.
Ciało będzie prawdopodobnie podobne do ciała ziemskiego.
Duch zaś będzie taki by jak najpełniej oddawał to kim byliśmy na ziemi, był spójny - nie chaotyczny, zawierać będzie wszystkie lub prawie wszystkie nasze wspomnienia.
Nie będzie to duch taki jak na ziemi gdyż duch ziemski w żadnym momencie naszego trwania nie zawiera wszystkiego co pamiętamy, pamiętaliśmy i pamiętać będziemy.
Gdy jesteśmy młodzi nie wiemy o sprawach przyszłych.
Gdy jesteśmy starzy nie pamiętamy o przeszłych.

Mateusz 10 (28) Nie bójcie się więc tych, którzy zabijają ciało, ale duszy zabić nie mogą! Bójcie się raczej Tego, który może wtrącić do piekła i duszę, i ciało. 
Dusza nie będzie unicestwiona po dniu Sądu zastanie wrzucona do piekła - dusza jest nieśmiertelna.
Słowa o duszy wtrąconej do piekła zdają się sugerować że duch człowieka wtrącony nie będzie.
Co można traktować jak potwierdzenie że duch człowieka - ten obecny na ziemi - jest śmiertelny - nic nie ma tu bowiem o wtrąceniu ducha.
Mógł bym się zgodzić ze stwierdzeniem że dusza w dniu Sądy zostanie przekształcona w ducha człowieka.
Duch będzie duszą - dusza będzie duchem.
Od tego dnia nie będzie już rozłączony duch z duszą i nie potrzebne będą Księgi.


Podsumowanie)
Dusza to zapamiętane stany naszego ciała i ducha - zapamiętane w "Księgach".
Dusza istniej głównie po to by można nas wskrzesić i Sprawiedliwie Osądzić.
Nasz duch współdziałając z ciałem, kształtuje naszą duszę. 
Dusza to kompletny zapis życia człowieka - od poczęcia do śmierci. 
Bardziej jesteśmy duszą niż - tym czym jesteśmy na ziemi.
Dlatego lepiej stracić ziemskie życie niż duszę.



Wątpliwości)
Łukasz 8 (54) A On, ująwszy ją za rękę, powiedział głośno: Dziewczynko, wstań! (55) I ponownie wstąpił w nią duch. I zaraz powstała. A On polecił, żeby jej dano jeść.
Zgodnie z moją teorią powinny wstąpić w nią 2 duchy, duch życia i duch człowieka.
Może być zatem tak że 1 Duch czyni to co przypisałem 2.
Może też być tak że Łukasz pominął jednego ducha.  
Duch życia opisany jest jednak  >>> Apokalipsa 11,11.
A jeżeli jest równoznaczny z duchem człowieka to dlaczego tam nazwany jest duchem życia a nie po prostu duchem?
Na podstawie swojej znajomości Biblii nie jestem w stanie ustalić jak jest z całą pewnością, bez cienia wątpliwości.
Jakby ktoś wiedział coś więcej w tym temacie byłbym bardzo wdzięczny za pomoc.

Księga Koheleta 12 (7) a proch powróci do ziemi, z której wyszedł, dech zaś wróci do Boga, który go kiedyś dał. 
Dech to duch życia opisany w Apokalipsa 11,11. 
Może też być że dech to duch człowieka mający moc ożywiania - moc życia. 
Umiera ten kto straci tego ducha, to pewne, trudno jednak osądzić czy "dech" jest duchem człowieka czy też osobną siłą daną nam przez Boga.
Bardziej jednak skłaniam się że jest to osobna siła.

Księga Rodzaj 3 (19) ... Z prochu bowiem jesteś i w proch się przemienisz.
Proch to materia naszego ciała z niej powstaliśmy po śmierci na ziemi tylko ona po nas pozostanie. 

Księga Koheleta 9 (5) Żywi wiedzą przynajmniej tyle, że umrą, podczas gdy umarli nie wiedzą już nic. (Umarły to umarły - nic go nie dotyczy - przestanie być umarły by powstać na Sąd) Nie mogą liczyć na żadną zapłatę, bo zaginęła o nich wszelka pamięć. (Rozumiem że na zapłatę nie mogą liczyć tylko ci o których "wszelka pamięć" zniknęła i nie dotyczy to o których się pamięta, chociażby przez przekazy historyczne - tacy mogą dostać zapłatę.) (6) Ich miłość, nienawiść, zawiść – wszystko to już minęło. Nie będą już nigdy uczestniczyć w tym wszystkim, co dzieje się pod słońcem. 
Kto umarł tego sprawy ziemskie nie dotyczą - z tych spraw zostanie jednak Osądzony. Ten, który umarł nie należy już do naszego świata.

Jan 11 (44) I wyszedł zmarły, mając ręce i nogi obwiązane opaskami, a twarz zawiniętą w chustę. Rozkazał tedy Jezus: Uwolnijcie go z więzów i pozwólcie mu chodzić.  
Umarł i został wskrzeszony, nie jest już umarły, był a nie nie jest.
Ważne jest to że Jezus nie zabrania Łazarzowi opowiadać o tym czego doznał gdy był martwy - a pytano go na pewno. Nic nie jest napisane o tym co Łazarz mówił na temat śmierci a jeżeli nic nie jest napisane to myśleć możemy że nic nie mówił. Nie miał zakazu, nie mówił, choć pytali - tłumaczyć to można tylko tym że niczego nie doświadczył, nie czuł, nie myślał, nie istniał. Jego duch nie trafił do Boga nie był w raju, nigdzie go nie było, pozostała tylko jego nieśmiertelna dusza i gnijące ciało.

Mateusz 27 (50) Jezus zaś, zawoławszy ponownie donośnym głosem, oddał ducha.
Jakiego ducha oddał?
Znowu pojawia się pytanie o jedność ducha człowieka i ducha życia.
Nie jest napisane że Jezus oddał duszę - co jest mocnym dowodem że dusza nie przebywa w człowieku.
Ewentualnie dowodem że dusza, duch i duch życia to jedność. 

Psalm 115 (16) Niebo jest niebem Pana, natomiast ziemię dał On człowiekowi. (17) Umarli nie mogą już wysławiać Pana, żaden z tych, którzy zeszli do krainy milczenia.  
Umarli nie mogą wysławiać Pana nie mogą zatem własnymi siłami zmienić swojego losu - sprawić by zostali Zbawieni.
Czym jest jednak kraina milczenia?
Czyśćcem? 
Czy nie istnieniem?

Psalm 146 (4) Bo człowiek oddaje ducha i wraca do ziemi, i przepadają wszystkie Jego plany.
Jakiego ducha oddaje?
Znowu pojawia się pytanie o jedność ducha człowieka i ducha życia.
Wracanie do ziemi bez jakiejkolwiek wątpliwości dotyczy ciała. 


Nieco poza tematem.
Są i tacy którzy nigdy nie umrą. 
Księga Rodzaju 5 (24) Żyjąc w przyjaźni z Bogiem, [pewnego dnia] zniknął; Bóg go zabrał [do siebie].)
Księga Kapłańska 2 (11) Kiedy ruszyli w dalszą drogę, rozmawiając ze sobą, nagle rydwan ognisty, zaprzężony w dwa ogniste rumaki, rozdzielił ich i Eliasz, spowity trąbą powietrza, został zabrany do nieba.